سوال:آیا هر مادری که اسم مادر روش هست جایش در بهشت هست؟مقصود از این که می گویند بهشت زیر پای مادران است چیست؟ آیا احترام گذاشتن فرزند به مادری که به فرزندانش ظلم می کند جایز است؟
نتیجه تحقیق نویسنده وبلاک راه فضیلت:
دوست گرامی ممنون از این که سوال خود را با وبلاک راه فضیلت مطرح کردید ان شاالله که در تمام مراحل زندگی موفق باشید و ان شاالله همه مادران از روی دل سوزی فرزندانشان را تربیت اسلامی نمایند در پاسخ به سوال شما باید عرض کنم که:
ائمة‌اطهارعلیهم السلام در روایات فراوانی به بیان منزلت والدین پرداخته اند یکی از این احادیث، روایت شریفة "الجنه تحت اقدام الأمّهات«بهشت زیر پای مادران است»«1» می باشد. در تفسیر این حدیث دو وجه به نظر می رسد:
اوّل:در ضرب المثل ها برای شخص آگاه به وضعیت جغرافیایی و مکانی شهر می گویند:فلانی همة شهر زیر پایش است. این حرف کنایه از این که شخص بر تام مکان های شهر و نقاط مختلف آن مسلط است. حال در مورد مقام مادر فرمود:بهشت زیر پای مادران است، این روایت کنایه از این که مادر بر بهشت مسلط است.اگر فرزند آرزوی بهشت دارد،باید مادر از او راضی باشد،و رضایت او شرط ورود به بهشت است. و این مطلب فهمیده نمی شود که خود او هم بهشتی باشد
دوّم:روایت دیگری در مورد مادر وارد شده که :در زیر پای مادران، باغی از باغ های بهشت است«2»از مجموع این دو روایت می توان این نکته را برداشت کرد که  رضایت پدر و مادر شرط ورود به بهشت است، زیرا در این روایت فرموده: در زیر پای مادران باغی از باغ های بهشت است. طبق روایات،‌بهشت دارای درجات مختلف می باشد که هر درجه به فراخور مقام و استحقاق به افراد تعلّق می گیرد. این مرتبه از جنت،‌مستحق کسانی استکه مادر از آن ها راضی باشد.
با توجه به مطالب بالا،روشن می گردد که معنای روایت این نیست که هر زنی بمیرد،‌وارد بهشت می شود، بلکه فقط اهمیت مقام مادر را نسبت به فرزند یادآور می شود.
این که گفته "بهشت زیر پای مادر است"و نگفته "بهشت در دست مادر است" شاید می خواهد بگوید آن قدر باید در برابر مادرت متواضع باشی که حتی کف پای او را به صورت بمالی یا ببوسی و این قدر به او احترام بگذاری!شاید خود مادر اصلا مستحق بهشت نباشد
نکتة‌دیگر: به فرزندان گوشزد کند مبادا به خاطر ابن که مادر در اثر پیری یا جهات دیگر، حرف ها یا کارهایی که شما نمی پسندید، انجام دهد، نسبت به او بی اعتنا باشی و یا پدر را بر او ترجیح دهی یا زنت یا شوهرت را بر او ترجیح دهی!
پیامبر فرمود: "إذا کنت فی صلوة التصوع فإنْ دعاک والدک فلا تقطعها و إن دعتک و الدتک فاقطعها؛«3»هنگامی که نماز مستحبی می خوانی، اگر پدرت تو را صدا کرد، نمازت را قطع نکن،‌ ولی اگر مادرت تو را صدا زد،‌نمازت را قطع کن و به او جواب بده.
همه این ها این را می فهماند که احترام مادر بسیار لازم است.ولی این را نمی فهماند که زن به صرف مادر بودن به بهشت می رود بلکه بهشت رفتن هر کسی بستگی به اعمال خوب او دارد اگر بگوییم هر مادری به صرف مادر بودن بهشت می رود خیلی از مادرها هستند که مرتکب قتل یا زنا یا غیبت و یا تهمت و ...می شوند و اگر فقط به خاطر بهشت رفتن به بهشت بروند این اصلا با عقل جور در نمی آید..
پاسخ قسمت دوم سوال شما:
حضرت زهرا سلام الله علیها در مورد فلسفه‏ احسان به والدین مى ‏فرماید:خدا نیکى به پدر و مادر را لازم کرد براى این که شما را از غضب خود مصون بدارد«4»
هر چند پدر و مادر رفتار صحیحی با فرزند نداشته باشند، فرزند موظف به گرامی داشت والدین و کسب رضایت آنان است و نمی تواند مقابله به مثل نماید.فردی نزد پیامبر صل الله علیه و آله آمد و گفت:پدر و مادری دارم که با آن‌ها رابطه خوبی دارم، ولی آن‌ها مرا با حرف و طرز برخوردشان می آزارند پاسخ آنان را نمی دهم،ولی می خواهم آنان را ترک کنم و مدتی نزدشان نروم.حضرت فرمود :
در این صورت خداوند تو را فراموش خواهد کرد.مرد عرض کرد:پس چه کنم؟ حضرت فرمود:به کسی که تو را محروم ساخت،ببخشای و با کسی که با تو قطع رابطه کرد، رابطه برقرار کن و از کسی که به تو ستم کرد، درگذر.اگر چنین کنی، خداوند سبحان پشتیبان تو خواهد بود.«5»
اگر پدر و مادر در حق فرزند کوتاهی کنند و ظلمی انجام دهند، سبب نمی شود که فرزند هم درباره آنان به وظیفه اش عمل نکند.امام باقرعلیه السلام می‌فرماید: سه چیز است که خداوند دربارة آن‌ها برای مخالفت اجازه نداده  است:1:رد امانت به نیکوکار و بد کردار،‌2:وفا به پیمان نسبت به نیکوکار و بدکردار3: خوش رفتاری با پدر و مادر، نیکوکار باشند یا بد کردار».«6»
ان شاالله این پاسخ برای شما قانع کننده باشد ...در ضمن از شما بزرگوار التماس دعا دارم .
لطفا سوالات و نظرات خود را در قسمت نظرات وبلاک راه فضیلت بنویسید برای ورود به وبلاک راه فضیلت روی کلمه راه فضیلت کلیک کنید راه فضیلت  راه فضیلت
منابع:
1:کنز العمال، ج 16، ص 461،‌ح 45439 ومستدرک الوسائل، ج 15، ص 180.
2:مستدرک الوسائل،‌ ج 15، ص 178.
3:المستدرک‌، ج 15، ص 181.
4:بحارالانوار، ج 6، ص 107
9 - همان، ج71، ص 100.
5:اصول کافی، ج 3، ص 236.
6:-عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 124.